بداهه سرائی شاعران انجمن ادبی شهید رابع در مدح و منقبت کریم اهل بیت
حضرت امام حسن مجتبی (ع) 400/1/21
----------------------------
دار و ندار حضرت زهرا ست، مجتبی
یادآور کرامت مولاست، مجتبی
آیینه ی تمام نمای محمد (ص)و
روح بلند زینب کبراست مجتبی
زیباست در درون دل عاشقان شهر
جشنی اگر به عشق تو بر پاست، مجتبی
از بهر عشق و عاشقی و دل سپردگی
زیبا ترین بهانه ی دنیاست، مجتبی
لبریز از محبت و سرشار از گذشت
پاک و لطیف و ناب ومصفاست، مجتبی
وقتی دلی به عشق رخش می تپد هنوز
یعنی همیشه حضرت دلهاست، مجتبی
در جود و بخشش و کرم و رافت و گذشت
عالم تمام قطره و دریاست مجتبی
میراث دار صبر و سکوت و غم پدر
خورشید سبز مشرق بطحاست مجتبی
آئینه ی جمال و جلال خدا شده ست
از بس که با جمال دلاراست مجتبی
مانند جد و مادر و پدر خود به لطف حق
از بهر خلق شافع فرداست مجتبی
حاتم نهد به خاک درش صورت نیاز
از بس که چون خدای خود آقاست مجتبی
مسند نشین محفل عشاق سینه چاک
رونق فزای خلوت دلهاست مجتبی
بر دامن مطهر زهرای مرضیه
امشب چه دلربا و چه زیباست مجتبی
رمز عبور حضرت موسی ز رود نیل
روح بزرگ حضرت عیساست مجتبی
فرمانده سپاه علی ، شور ذوالفقار
در روز جنگ با صف اعداست مجتبی
با دشمنان به صبر و متانت نظر کند
چون حجت خدای تعالی ست مجتبی
بر زیر کارنامه ی ما شیعیان عشق
امضای مهر و مهر تولاست مجتبی
در شام بی ستاره ی قلب سیاه من
چون آفتاب گرم تجلاست مجتبی
چون مادرش همیشه نجیب است و... چون پدر -
در زندگی صبور و شکیباست مجتبی
در جلوه و جبروت و جمال و جاه
آئینه دار خالق یکتاست مجتبی
مثل علی برای کمک به نیازمند
با جان و دل همیشه مهیاست مجتبی
کان سخا و بحر عطا هست و در کرم
بی منت و بدون تمناست مجتبی
در لطف به یتیم و اسیر و فقیر شهر
باران و خاک تشنه ی صحراست مجتبی
ما ساکنان ساحل عشق و ارادت و ...
دریای بیکران گهرزاست مجتبی
گیسو گل است و غنچه لب و بین کائنات
آئینه پوش و آینه سیماست مجتبی
ما شمع کم فروغ شب شعر و ... در عوض
ماه بلند (لیله ی اسرا) ست مجتبی
وقتی کسی کریم تر از او ندیده ایم
حتماً شفیع محشرکبراست مجتبی
ما را اگر که مردم عالم رهاکنند
این دلخوشی بس است که با ماست مجتبی
با اوست جنگ ننگ ، ولی صلح درعوض
زیبا شود اگر که چنین خواست مجتبی
در شعر ناقصم که نگنجد مرام او
آیینه ای از عالم بالاست مجتبی
دلتنگ! شعر! عشق! وفا ! بی ریا ! غریب!
اینها حقیقتی است که داراست مجتبی
جانم به لب رسید و کسی با خبر نشد
بر زخم های کهنه مداواست مجتبی
نور جمال حیدر و سبط رسول عشق
آرام جان اُمِ اَبیهاست مجتبی
هم سرور تمام جوانان جنت است
هم نوربخش عالم بالاست مجتبی
حُسنش تمام اهل جهان را گرفته است
زیباترین بهار دل آراست مجتبی
گِردش پراز ستاره وخورشید وماهتاب
یاقوتِ سرخ عالم عُقباست مجتبی
غرقِ سرور، خانه ی زهرا و مصطفی
حلالِ مشکلات وگره هاست مجتبی
روح علی و فاطمه در او دمیده اند
روحی که رهگشای مسیحاست مجتبی
در گیر و دار زندگی ام راه و چاره اوست
تنها کلید حل معماست مجتبی
جشنِ ولادت است و زمین در ترنم است
زیرا امید مردم دنیاست مجتبی
امشب صفا گرفته دل از یاد حضرتش
از بس که با سخاوت و آقاست مجتبی
چون بحر با سخاوت و بخشنده و کریم
چون کوه با صلابت و برپاست مجتبی
چشم امید جمله خلایق به سوی اوست
که رستخیز شافع آنهاست مجتبی
«زیبا» اگر چه واژه خردی برای اوست
زیباترین شکوفه ی دنیاست مجتبی
دشمن گریز داشت زمانی که چون علی
شمشیر می زد از چپ و از راست مجتبی
دلخوش به کوله بار پر از اشک روضه ایم
تنها امید روز مباداست مجتبی
وقتی عزای سرور مردان عالم است
همراه کربلای معلی است ، مجتبی
گفتیم کربلا و نگفتیم : کربلا ـ
یعنی حسین محور و مبناست مجتبی »
دلهای ما برای بقیعش گرفته و ...
داروی درد عاشقی ماست مجتبی
گر چه صبور و خانه نشین مثل حیدرست
در حُسن خُلق مظهر طاهاست مجتبی
مانند فاطمه که دلی داشت غرق خون
کانون اشک و غصه و غم هاست مجتبی
در بین دشمنان نه فقط ، بین دوستان ـ
حتی ، غریب و بی کس و تنهاست مجتبی
در جنگ با مظاهر تزویر و زور و زر
مردانه صلح کرد و بپا خاست مجتبی
در لحظه ی شهادت خود ، جای همسرش
از خواهر عزیز کمک خواست مجتبی
در اوج افتخار و بزرگی به شهر خویش
مرثیه خوان غربت باباست مجتبی
هرجا که مجتباست همانجا بوَد حسین
هرجا حسین هست همانجاست مجتبی
مثل حسین کشته به میدان جنگ ... نه
اما شهید فتنه ی اعداست مجتبی
هرگز قلم به قلّه ی وصفش نمی رسد
ای دل ! ببین ، فراتر از اینهاست مجتبی
---------------------
بداهه سرایان:
نادررستگارمند
علی اکبر شجعان
سیدعلیرضا معزی
محمد جعفر پور
مسلم رنجبر
اکبر نصرالله زاده
خانم
جواهریان
حقیقی
محمد خانی
---------------
سایر بداهه سرایی های انجمن: http://rabe4.rzb.ir/Forum/Post/845